Max Bruch – Vioolconcert nr. 1 (1868)
Toen al ongekend populair
Toen Bruch zijn vioolconcert op de piano aan Brahms liet horen, merkte deze sarcastisch op: ‘Waar koop je dat muziekpapier? Eersteklas!’ Bruch en Brahms hadden een kribbige relatie, maar Bruch was realistisch en zei: ‘Over vijftig jaar zal Brahms beschouwd worden als een van de grootste componisten aller tijden, terwijl men zich mij alleen zal herinneren vanwege mijn vioolconcert.’ Het eerste deel opent met een voorspel van de viool: een stijgende zigeunerachtige melodie (een passage die graag door violisten gespeeld wordt als ze violen testen). Het tweede deel, een dromerig adagio, wordt door velen gezien als het mooiste deel van het concert. Het concert eindigt met een energiek dansend derde deel, waarin de solist technisch nog eens alles uit de kast haalt om samen met het orkest te eindigen met twee harde slotakkoorden. Bruch baalde enorm dat hij de rechten van dit sublieme vioolconcert had verkocht, en dus geen royalty’s ontving. Al in zijn tijd was het ongekend populair.
De mooiste vioolconcerten uit de romantiek vind je in hoofdstuk 7 van Klassiek in Zicht!
Nieuwsgierig geworden? Lees meer over vioolconcerten: